Wspomnienie Św. Patryka

17.03.2023

   W tym dniu wierni gromadzą się w kościele i pubie (jakkolwiek to brzmi), by uczcić liturgiczne wspomnienie swojego Patrona. Kim jest ten Święty, o którym myślą zarówno ci, którzy idą do kościoła, jak i ci, którzy świętują jego wspomnienie przy kuflu piwa?

Mowa o św. Patryku, który odbiera szczególną cześć przede wszystkim w Irlandii i w Anglii, mimo iż jego postać znana jest również w innych krajach katolickich. Wszak cały Kościół Powszechny prosi go o wstawiennictwo w sposób szczególny w dniu 17 marca. Dzień św. Patryka jest w Irlandii i wszędzie, gdzie żyją Irlandczycy wielkim świętem religijnym i narodowym. Wierni w ten dzień przypinają sobie trójlistną koniczynę, symbol Trójcy Świętej, o której św. Patryk miał mówić na początku każdej swojej misji. Ta sama koniczynka jest również swoistym wyrazem nadziei na zjednoczenie Irlandii.

            Św. Patryk – jak podają źródła – urodził się w rzymskiej Brytanii ok. 385 r. Mimo iż dorastał w rodzinie chrześcijańskiej, odebrał jednak wychowanie typowo świeckie. W wieku 16 lat został uprowadzony przez irlandzkich piratów i przez sześć lat w niewoli pasł owce. W tym czasie nastąpił jego powrót do chrześcijaństwa. Na przypadkowym statku udało mu się uciec do Francji, gdzie kształcił się później w najsłynniejszych szkołach w Erinsi i w Auxerre.

Gdy w Irlandii zmarł wysłannik papieski św. Palladiusz, papież Celestyn I wyświęcił Patryka w 432 r. na biskupa. Święty zastał tam tylko małe wspólnoty chrześcijan, otoczone i nękane przez pogańskie szczepy irlandzkie. Potrafił jednak zdobyć przychylność lokalnych władców (również dzięki znajomości ich języka), dla wybranych plemion ustanowił biskupów, którym dodał grono pomocników, żyjących wspólnie na sposób klasztorny. W ten sposób opaci klasztorów byli zarazem biskupami. Właśnie od św. Patryka wywodzi się rozpowszechniony później w całym świecie zwyczaj zwoływania na modlitwę za pomocą dzwonu. Według tradycji św. Patryk wręczył dzwon swojemu najbliższemu pomocnikowi, św. Kieranowi, który zwoływał na modlitwy mnichów i wiernych.

Prawdopodobnie w 444 r. Patryk zbudował swój kościół biskupi w Armagh (Ulster, Północna Irlandia), a miasto to stało się stolicą prymasów Irlandii. Św. Patryk spędził w tym kraju 40 lat na intensywnym głoszeniu Ewangelii, modlitwie i ascezie. Do dziś miejscem kultu św. Patryka jest Croah Patrick, góra,  na której często spędzał on Wielki Post. Pod koniec życia św. Patryk z przerażeniem obserwował podbój Irlandii przez pogan, którzy wzięli do niewoli ogromne rzesze chrześcijan. Wydawało się, że efekt jego kilkudziesięcioletniej pracy ewangelizacyjnej zostanie zniszczony. Okazało się jednak, że chrześcijaństwo zapuściło wśród Irlandczyków bardzo głębokie korzenie i ocalało. Wielu mnichów irlandzkich było później misjonarzami kontynentu europejskiego.

Przez swoją działalność, św. Patryk zyskał miano Apostoła Irlandii. Pozostawił po sobie kilka dzieł, z których najbardziej znane są „Wyznania” oraz „List do chrześcijańskich poddanych tyrana Korotyna”, który jest zachętą do wytrwania w wierze dla chrześcijan uwięzionych przez wojska pogańskiego władcy. Zmarł prawdopodobnie 17 marca 461 r. w Armagh.